Uroczystą Mszą św. pod przewodnictwem bp Ordynariusza Romana Pindla zakończyliśmy w niedzielę 26 marca 2023 r. Rok Jubileuszowy św. abp. Józefa Bilczewskiego. Mszę współkoncelebrowali kapłani wyjątkowo zasłużeni dla rozszerzania kultu naszego Rodaka – ks. prałat Michał Boguta, ks. kanonik Eugeniusz Nycz i ks. proboszcz Stanisław Morawa. Pozostałymi celebransami byli ks. Grzegorz Then, ks. Piotr Hoffman, oraz księża rodacy ks. Piotr Jarosz i ks. Stanisław Rozner, który przybył wraz z pielgrzymką z Parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Sosnowcu.

Zgromadzonych przywitał kustosz sanktuarium ks. Stanisław Morawa przypominając, że największą chlubą i radością Kościoła są jego święci i błogosławieni, będąc czytelnym świadectwem, że pójście za Chrystusem drogą Ewangelii jest możliwe w każdym czasie i w każdych warunkach. Takim czytelnym znakiem jest postać św. Józefa Bilczewskiego – najwybitniejszego Syna wilamowskiej ziemi. Znakomicie wykształcony, obdarzony wrażliwością na znaki czasu rozwinął szeroką działalność duszpasterską i społeczną. Obdarzony wewnętrznym bogactwem, potęgą umysłu i wielką dobrocią serca hojnie służył powierzonej sobie owczarni. Zmarł w opinii świętości 20 marca 1923 roku i zgodnie z życzeniem spoczął wśród ubogich na Cmentarzu Janowskim we Lwowie. Kustosz wyraził nadzieję, iż szereg podjętych inicjatyw i otrzymanych w Roku Jubileuszowym łask będzie procentować dobrem w życiu indywidualnym i wspólnotowym.

Homilię wygłosił ks. biskup Roman Pindel. Odwołał się do Ewangelii znanej jako „Wskrzeszenie Łazarza”. Tymczasem bardziej poprawny tytuł powinien brzmieć: „Przywrócenie do życia Łazarza”. Tak jest, ponieważ Łazarz został przywrócony do tego życia, które miał przed swoją śmiercią. Musiał jeszcze raz umrzeć jak każdy człowiek, a jego zmartwychwstanie w innym ciele, które nie jest śmiertelne, nastąpi wówczas, gdy Chrystus wskrzesi wszystkich. Hierarcha zestawił dwie wizje odczytania tej samej Ewangelii – z okresu Starożytności oraz Średniowiecza. Starożytne mozaiki zawierają jasne przesłanie, że Chrystus jest Panem Życia, co wyraziło się tym, że zdołał przywrócić życie umarłemu Łazarzowi. Tymczasem średniowieczne obrazy koncentrują się na śmierci Łazarza, podkreślając potęgę śmierci, a o mocy Jezusa, o nadziei, o zmartwychwstaniu, nie ma mowy.

Kaznodzieja podkreślił, że św. Józef Bilczewski także zajmował się przedstawieniem tekstu o wskrzeszeniu Łazarza. W centrum jego zainteresowania była jednak Eucharystia i to, w jaki sposób w najstarszych zabytkach, przedstawieniach i inskrypcjach wyrażała się wiara chrześcijan pierwszych wieków. Starał się wykazać w swojej pracy doktorskiej, że w podobny sposób sprawowano Eucharystię od początków aż do czasów ks. Bilczewskiego. Dotarł on w swoich badaniach do bardzo ważnej kaplicy zwanej „grecką” w Katakumbach Pryscylli, w której obok prawdopodobnie najstarszego, bo z II lub III wieku, przedstawienia Maryi z Jezusem, znalazły się sceny rozmnożenia chleba, zgromadzenia wiernych na modlitwie i innych, które miały wyjaśniać znaczenie Eucharystii. W pobliżu znalazły się też sceny wskazujące na potęgę Boga, który ocala trzech młodzieńców z pieca ognistego czy Jonasza po trzech dniach pobytu we wnętrznościach ryby. Wreszcie także malowidło przedstawiające wskrzeszenie Łazarza, a to ze względu na to, że obok tej Kaplicy pochowano tysiące zmarłych w okresie od II do V wieku. Scenę wskrzeszenia Łazarza w takim otoczeniu ks. Józef Bilczewski interpretował jako zapewnienie o zmartwychwstaniu pochowanych tam chrześcijan, szczególnie męczenników, których tam grzebano. Ilustracje odnoszące się do Eucharystii wiązał on z faktem, że tam miała być ona sprawowana. Miały one także umacniać tych, którzy się na niej gromadzili, w ich wierze w zmartwychwstanie. Wszak widzieli na malowidle obok jak Chrystus wskrzesza swojego przyjaciela, Łazarza.

Na zakończenie homilii, Biskup Ordynariusz wyraził podziękowania Bogu za życie Józefa Bilczewskiego, pochodzącego z parafii w Wilamowicach, w której otrzymał łaskę chrztu, przyjął Pierwszą Komunię, spowiadał się i uczestniczył w Eucharystii, której zgłębianiu poświęcił wiele trudu. Wyraził wdzięczność za wyniesienie metropolity lwowskiego na ołtarze, za przykład życia i za jego wstawiennictwo, które zostało poświadczone przez wielu, którzy doznali łaski w tej świątyni i w innych miejscach.

Przed udzieleniem pasterskiego błogosławieństwa oraz udzieleniem odpustu zupełnego przedstawiciele Parafii podziękowali Jego Ekscelencji za ustanowienie Roku Jubileuszowego oraz osobiste zaangażowanie w jego obchody.

Podziękowania złożono również pod adresem wielce zasłużonych w szerzeniu jego Kultu – księdzu Prałatowi Michałowi Bogucie oraz księdzu Kanonikowi Eugeniuszowi Nyczowi.

Jak dokładnie wiek temu zakończenie życia św. abp. Józefa Bilczewskiego było jego narodzinami dla nieba, tak, ufamy, iż zakończenie Roku Jubileuszowego stanie się początkiem naszych narodzin do lepszego chrześcijańskiego życia. Wierzymy, że będzie impulsem do zmiany na lepsze, bo jeżeli chcemy zmieniać świat, to każdy z nas musi zacząć od siebie. Oczywiście ten rozwój musi postępować w głębokiej łączności z Duchem Świętym i być rezultatem więzi z Chrystusem, którą podkreśla dziś św. Paweł. Niezwykłym znakiem dla nas od Boga jest fakt, że w dzisiejszą uroczystość czytamy właśnie fragment Listu do Rzymian dotyczący życia według prawa Bożego Ducha. Apostoł uświadamia nam, że Ducha Chrystusowego posiada chrześcijanin wtedy, gdy myśli, działa, pragnie tylko tak jak Chrystus, gdy pozostaje w ustawicznym zjednoczeniu z Chrystusem. Prowadzi życie, w którym już cały czas obecna jest nadzieja zmartwychwstania.

Niewątpliwie Ducha Chrystusowego posiadał jeden z największych biskupów świata początku XX-stulecia metropolita lwowski św. abp Józef Bilczewski. Stanowi przykład człowieka, który całe życie powierzył Jezusowi i żył z nim w nieustannej łączności. W mijającym Roku Jubileuszowym próbowaliśmy po raz kolejny przyswoić sobie jego przesłanie, staraliśmy się pójść wskazywaną przez niego drogą wiary, pokory, nadziei i miłości. Wypada podkreślić, że nauczenie wielkiego intelektualisty, jakim był Józef Bilczewski nie straciło nic na swojej aktualności i uniwersalności. Mogą i powinni z niego czerpać nie tylko katolicy, ale i ludzie nie podzielający naszej wiary.

Dziękujemy dziś Bogu za kończący się Rok Arcybiskupa Bilczewskiego. Wiele wydarzeń i to w skali diecezji, miało miejsce w Wilamowicach. Z wystawionych ksiąg możemy dowiedzieć się tylko o części tego, czego doznali pielgrzymujący do Świętego. Dziękujemy dziś Bogu za wszystkich, którzy w różny sposób angażowali się w przygotowanie i obsługę wydarzeń. Z serca dziękujemy kustoszowi Sanktuarium – księdzu Stanisławowi Morawie bez którego modlitwy, starań i pomysłów nie udałoby się tego wszystkiego dokonać.

Uroczystość zakończenia Roku Jubileuszowego uświetnił śpiewem Chór Parafialny dyrygowany przez Państwo Annę i Michała Syjotów, grą Orkiestry Dętej z Wilamowic pod batutą Pana Mariusza Płonki. Szczególne wyrazy uznania kierujemy dla Dzieci z Przedszkola-Ochronki, młodzieży z Zespołu Szkół, Nauczycieli i Wychowawców za radość, którą dają nam swoimi występami. Dziękujemy za przybycie i zaangażowanie się w uroczystość zespołom regionalnym, pocztom sztandarowym Górników, Strażaków, Krwiodawców, Pszczelarzy, Zespołu Szkół w Wilamowicach i dzieci z Ochronki.

Wyrażamy podziękowania za udział w uroczystości Siostrom Służebniczką z Matką Prowincjalną Kazimierą Perz, miejscowym Księżom, władzom powiatowym z Panem Starostą Andrzejem Płonką, władzom Miasta i Gminy Wilamowice z Panem Burmistrzem Marianem Trelą, Dyrekcji Zespołu Szkół, Dyrekcji Przedszkola-Ochronki, Dyrekcji Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury, Radzie Osiedla, Kołu Gospodyń Wiejskich, służbie kościelnej, liturgicznej i wszystkim, którzy przyczynili się do uświetnienia tego wyjątkowego, historycznego wydarzenia.  BG