Nabożeństwo 40-godzinne ma bardzo bogatą historię, symbolikę i tradycję. Nawiązuje do przebywania w grobie Jezusa przez 40 godzin. Liczba 40 jest często wymieniana w Biblii i zawsze oznacza święty czas. Przed rozpoczęciem nauczania Jezus przebywał na pustyni przez 40 dni, tyle samo czasu padał deszcz w trakcie potopu, Żydzi wędrowali przez pustynię przez 40 lat.
Dawniej nabożeństwo czterdziestogodzinne najczęściej służyło jako wprowadzenie do Wielkiego Postu. W dzisiejszych czasach jednak mówi się nie tyle o czterdziestogodzinnym nabożeństwie, co o dłuższej adoracji, bez określania czasu jej trwania. Termin ten zachował się w praktyce duszpasterskiej i zwłaszcza w Polsce określa się nim trzydniową adorację, odbywającą się albo w trzy kolejne niedziele przed Wielkim Postem, albo przez kolejne trzy dni do Środy Popielcowej.
W naszej diecezji nieustannie, przez okrągły rok, trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w poszczególnych parafiach i domach zakonnych. Celem tej adoracji jest pogłębienie zjednoczenia z Chrystusem całej wspólnoty wierzących, która gromadzi się w kościele, gdzie sprawuje się i przechowuje Najświętszy Sakrament. Wywodzi się ze Mszy św. i ma prowadzić do pełniejszego w niej uczestnictwa.

W naszej parafii nabożeństwo odbywa się  przez trzy kolejne dni bezpośrednio przed Wielkim Postem. Ze względu na trwające prace plan adoracji w tym roku został nieco zmodyfikowany. Niemniej jednak znajdźmy tych kilkanaście minut na osobistą modlitwę. Niech gorąca modlitwa przed Najświętszym Sakramentem umocni nas do owocnego przeżywania Wielkiego Postu.